تفسیر سوره ی برائت
فرمت فایل:word {فایل ویرایشی}
تعدادصفحات:26 صفحه
چکیده ای از متن:
اعوذ بالله من الشّیطان الرّجیم
یا ایُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قاتِلُوا الَّذِینَ یَلُونَکُمْ مِنَ الْکُفَّارِ وَ لْیَجِدُوا فِیکُمْ غِلْظَهً وَ اعْلَمُوا انَّ اللهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ ؛
«ای کسانی که ایمان آورده اید؛با کافرانی که به شما نزدیکترند؛ پیکار کنید[مقاتله ی باآنها را در اولویّت قرار دهید] وآنها باید در شما شدّت وغلظت بیابند وبدانید که خداوند با پرهیز کاران است».
پیام اصلی، دعوت به توحید
درادامه ی آیات مربوط به جهاد در این سوره ی مبارکه،دراین آیه،دودستور صادر می شود:
دستور اوّل، لزوم رعایت اولویّت در قتال با کفّار نزدیک است. البتّه مسلمانان موظّف به قتال با عموم کفّار – اعمّ از دور و نزدیک –آن هم پس از طیّ مراحل اوّلیّه اش می باشند. چون دین مقدّس، از اوّل دستور قتال و جنگ نمی دهد بلکه مقصد اصلی اش دعوت به توحید است. لذا به رسول اکرم خطاب شده است :
ادْعُ الی سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ...؛
«وظیفه ی تو این است که مردم را با حکمت واندرز نیکو به توحید دعوت کنی». یعنی با استدلال و اقامه ی برهان در مورد کسانی که اهل منطق و فکر و استدلال اند. هرچندگروهی هم اهل منطق و برهان نیستند. ولی مردمی پاک نَفْسند و لجوج و معاند نیستند،می توان اینها را با پند و اندرز و نصیحت به راه آورد. گروه سوّمی هم هستند که نه اهل منطق اند؛و نه اهل موعظه و نصیحت! بلکه اهل جدالند و می خواهند بحث و مناظره و گفتگو کنند. با اینها هم از طریق بحث و گفتگو می توان وارد شد؛ یعنی از همان راهی که خودشان قبول دارند وارد شوی ومجابشان سازی.
قتال با کفّار، در آخرین مرحله
حال اگر گروهی پیدا شدند که نه اهل استدلال و حکمتند و نه اهل موعظه و نصیحت و نه اهل مناظره و جدال احسن. بلکه مردمی لجوج و معاندند و دشمن سرسخت حقّ و حقیقت و تمام همّشان این است که بساط دین را برچینند و با خداورسولان خدا به محاربه برخیزند وراه سعادت ابدی را به روی بشر ببندند،اینجاست که پیامبران وظیفه ی قتال دارند و نمی توانند با تسامح و سهل انگاری از کنار آن گروه بگذرند. زیرا آن فرستادگان خدا ماموریت دارند عامل سعادت ابدی را به بشر برسانند و برنامه ی تامین سعادت جاودانه را به او ابلاغ نمایند .
حال اگر آن گروه معاند مزاحم شدند و ایجاد مانع بر سر راه انبیا نمودند، در این صورت بر انبیا لازم است که به مقاتله ی با آنها برخیزند و آن خارها را از سر راه خود بردارند و پیام خدا را به بندگان خدا برسانند. اینجاست که آیه ی شریفه دستور می دهد.
ابتدا مقاتله با دشمن نزدیک
یا ایُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قاتِلُوا الَّذِینَ یَلُونَکُمْ مِنَ الْکُفَّارِ... ؛
اینک که وظیفه مقاتله است، ابتدا به مقاتله ی با دشمن نزدیک بپردازید و قانون الاقرب فالاقرب را رعایت نمایید و این یک روش طبیعی و عقلایی است؛ زیرا انسان سهل تر و آسان تر می تواند از اوضاع و احوال دشمن نزدیک آگاه گرددو با هزینه ی کمتر و اطّلاع بیشتر به جنگ با آنها بپردازد و با پیروزی بر آنها راه پیروزی بر دشمن دورتر را هموارتر سازد وگرنه دشمن نزدیک را در خانه گذاشتن و به دشمن دور پرداختن، چه بسا سبب ویران شدن خانه و از بین رفتن عائله و دیگر بستگان و سرانجام از پا در آمدن خود انسان گردد. البتّه ممکن است در شرایط استثنایی، دشمن دور خطرناک تر و به جنگ با او برخاستن لازم تر باشد امّا در شرایط عادی بدیهی است که قتال با دشمن نزدیک در رتبه ی اولویّت است .
word
